Op 18 mei 2023 was het dan zover, de eerste internationale wedstrijd op de Norhalne Cup 2023 in Denemarken. Woensdag zijn we hier naar toe gereden met de bus van Coolant en buschauffeur Kees. 13 uren reistijd en veel joligheid aan boord met karaoke van gangmakers Jarn en Kick, chili con carne pret met Lars A, en heel veel telefoongebruik die gelukkig in de usb-poorten van de bus konden worden bijgeladen. In onze verblijfplaats Brovst aangekomen kwam we aan bij de Kommune Skole van Brovst en werden we naar lokaal 304 en 305 geleid. Alle stoelen en banken al aan de kant en we konden inrichten. Al snel vlogen de spuitbussen deo uit de tassen en door de lucht. Wat een stank!
Na het opblazen van de luchtbedden was het tijd voor City-Madrid, halve finale championsleague. Gelukkig konden we in het naburige lokaal, na later bleek van een Zweeds damesteam (toen die om 23.00 uur binnenkwamen wisten de boys niet hoe snel ze de slaapzak in moesten.......) de beamer gebruiken en zagen we de wedstrijd op het grote scherm. De boys lekker voetballen en vanaf 00.30 werd het wat stiller. Todat er een traumahelikopter landde op de parkeerplaats van de school. Iedereen naar buiten. Het bleek een patiënt te zijn die vanuit de ambulance in de helikopter werd overgezet. Na een half uur was het weer rustig en konden de mannen weer naar binnen. Het bleef nog bij vlagen onrustig, maar bijna iedereen kon zijn slaap wel pakken. Alleen Bram en soms Ate hielden de boel nog wel eens wakker met Tik-tok of praatjes.
Om 12.20 was Lyseng de eerste tegenstander. Een flinke club uit Aalborg, een grote stad op een half uur rijden hiervandaan. Nadat de mannen een mooie line-up hadden gemaakt werden de vaantjes uitgedeeld door aanvoerder Jarn en werden handen geschud en boxen uitgewisseld. De scheidsrechter floot voor de start. Strakke koppies aan onze kant. Was het slaaptekort? Wedstrijdspanning? Ach, wat maakt het uit. Dit is een ervaring om nooit te vergeten.
Lyseng startte fanatiek. Wat een pressie op de bal! Energie en twee razend behendige spelers. Snel, lenig, doorzetting. Wauw. De ene na de andere aanval golfde onze kant op. Ate moest flink aan de bak, net als de hele verdediging. Marijn en Bert hadden een pracht opstelling op het bord gezet, maar door de samensmelting van 14 en 15 moest iedereen toch even wennen. En dat was zichtbaar. Ballen kwamen niet goed door naar voren en vaak moest de zijlijn of achterlijn redding brengen. Maar de corners van Lyseng waren ook gevaarlijk. Tsja. Maar gelukkig hadden we daar Ruben W die Lourens met een flinke pass van achteren lanceerde. Lourens liet na een flinke stuit van de bal op het keiharde veld zijn directe tegenstander zijn hielen zien, maar werd getorpedeerd door de laatste man. Gele kaart en vrije trap op een mooie plek. Zo'n 18 meter van het doel en net aan de linkerkant van het veld. Ruben W. kwam al naar voren en ging achter de bal staan. Hij raakte de bal precies op het ventiel en met een mooie zwabber vloog die langs de muur en in de verre hoek waar de keeper nooit bij kon komen, 0-1 voor GAVC!!!! Wauw, wat een streep. Lyseng nam de bal uit van het midden en ging meteen weer in de aanval. En helaas, binnen 2 minuten stond het alweer 1-1. Maar, we hadden voor gestaan. En dit hoefden we niet te verliezen als we allemaal nog een tandje konden bijzetten. Rust.
De mannen werden bijgepraat door Marijn en Bert en er werden wat wissels toegepast. Iedereen moet aan dezelfde aantallen speelminuten komen. Sven had al even lekker gespeeld, maar was wel moe van alle sprints. Hidde had zich een versuffing gelopen achter de snelle nummer 8 aan op de rechtsback positie, maar weerde zich kranig. Vijf minuten na rust, een uitbraak en Semère kwam vrij in de 16 en prikte de bal er listig in! 1-2. Weer op voorsprong en weer een internationale goal. Te gek en team GAVC ontplofte van vreugde. Lyseng gaf echter geen krimp, nam de bal uit en bouwde weer aan de volgende aanval. De bal ging van voet tot voet, vrije spelers werden makkelijk gevonden. De tol van de zware nacht moest betaald worden. De ene na de andere treffer vloog erin. Uiteindelijk stond het 12 minuten later 6-2. De mannen hadden zich goed gedragen, waren op waarde geklopt, maar stonden toch met een kleine glimlach aan de kant. Op zo'n toernooi, met zoveel goede spelers, iedereen goed in de kleren, een club die alles tot in de puntjes heeft verzorgd. Nee, tevredenheid troef. Natuurlijk willen we winnen. Maar dit was een geweldige start. Na de wedstrijd inschepen in de bus. De lunch, die er geweldig uitziet, goede broodjes, appel, appelsientje opgehaald en meegenomen naar het strand, waar het werd genuttigd in een duinpan. Beetje voetvolley en een lekker zonnetje. Dit smaakt naar meer.